ا شما چقدر سوسوليد زندان كه بچه بازي نيست مگر چي شده ، روزي دو نوبت تسمه به كف پات زدند ،با باتوم بهت تجاوز كردند ،خانوادهات رو تحقير و اذيت كردند ، زن وبچه ات رو كشاندن تا درب زندان وبهشون گفتند نمي شه ببيندش ، ناخن هاي دستتو كشيدند ، واداردت كردند در كاسه توالت اعتراف كني ،به بيضه هات ضربه زدند كه بيهوش شدي ،تو سلول يك متر در يك مترونيم چند ماه نگرد داشتند ،چند با ر چشم بسته بردنت پاي چوبه دار و صندلي گذاشتند زير پات ،خوابندن روي زمين و صندلي گذاشتن روي بدنت و نشستند رويش ، يا ... شايد هم كارهاي كه با ديگر زندانيان نمي كنند با شما كردند . يك مقدار استقامت رو از مجيد توكلي ها ، از احمد زيد آبادي شرف آل قلم ، از سحر خيز ها ، از زنان در زندان نسرين ستوده ها ، بهاره هدايت ها ، شبنم مدد زاده ها و... ياد بگير استقامت يعني شش ماه در انفرادي و استوار بودن ،استقامت يعني دو سال خانواده ات را نديدن و هر ماه پنج دقيقه تلفني صحبت كردن ... تو كه اينقدر بي طاقتي چرا در محفل عاشقان مي رقصي زندان را از كساني ياد بگير كه از سر بريده نمي ترسند
ما را ز سر بريده مي ترساني / گر ما ز سر بريده مي ترسيديم / در محفل عاشقان نمي رقصيديم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر