ماده 41 قانون كار حداقل دستمزد ، در سال 90 حداقل دریافتی ماهیانه آن 400 هزار تومان( براي شيفت شب بيشتر )است،در صورتي كه عبدالله و امثال او 180 هزار تومان مي گيرند كه تفاوت آن ماهيانه 220 هزار تومان است ،كه شهرداري هر ماه از حقوق او كم مي داد، در طول يك سال مي شود دو ميليون ششصد و چهل هزار تومان ، حال در طول اين چندين سال كار او در شهرداري اگر سالي يك ميليون ميانگين به او كم داده باشيد مي شود در طول 17 سال كار او هفده ميليون /با اين مبلغ مي توانست خانه بخردو نيازي به حاتم بخشي شما نبود ، شما حق او را بامنت به عنوان هديه مي دهيد كه اگر چنين اتفاقي نمي افتاد هرگز اين كار را نمي كرديد.
در مورد بازنشستگي او حتما شما قانون كار را بهتر مي دانيد كه :
ماده32-قانون كار ، اگر خاتمه قرارداد كار در نتيجه كاهش تواناييهاي جسمي و فكري ناشي از كار كارگر باشد ( بنا به تشخيص كميسيون پزشكي سازمان بهداشت و درمان منطقه با معرفي شوراي اسلامي كار و يا نمايندگان قانون كارگر) كارفرما مكلف است به نسبت هر سال سابقه خدمت ، معادل دو ماه آخرين حقوق ، به وي پرداخت نمايد.
پس بايد دو ماه آخرين حقوق 180 هزار تومان مي شود 360 هزار تومان كه ضرب در 17 سال كار او مي شود شش ميليون نقد +ماهيانه حقوق كه حق اوست و در ضمن کلیه کارفرمایان کارگاهها ی مشول قانون کار جمهوری اسلامی ایران مکلف اند بر اساس قانون تامین اجتماعی و ماده 148 قانون کار نسبت به بیمه نمودن کارگران واحد خود اقدام نمایند و در صورت استکناف با توجه به ماده 183 قانون فوق الذکر با آنها رفتار خواهد شد. پس بايد او بيمه باشد و تحت حمايت بيمه تامين اجتماعي و كليه مخارج بيمارستان او را نيز تامين اجتماعي پرداخت مي كند پس منتي نيست كه شوراي شهر نيز اعلام كرده است كه كل هزينه درمان وي را پرداخت خواهد كرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر