اين مسئله غير قابل انكار است كه قشر عظيم مردم ايران كه در مشكلات اقتصادي قرار دارند چون در اعتراضات خياباني درد خود را نمي يابند ويا هيچگونه هدف مشخصي از چشم انداز معيشتي خود نمي بينند بصورت ناخواسته از جنبش جدا شده و در پي مسائل روزمره خود هستند. يكي از دلايل اين امر قرار دادن مكان اعتراضات در نيمه شمالي شهر ها ويا صحبت هاي روشنفكران سبز كه با بيان كلمات سياسي بصورت نا آگاهانه قشر مستضعف كه تنها اميد خود را بيان مسائل روزمرمه خود ميداند را از دست خواهيم داد . ولي با قدري تامل نسبت به روانشناسي اين قشر بايد با بيان درد آنها همراهي قشر تهي دست را نيز فراهم كرد . شايد درد يك جوان كه از شهرستان براي كار به تهران آمده اصلاحات سياسي نباشد .شايد شعار "بيكاريم "شعار درد دل او باشد.درد كارگري كه خرج خانوار خودرا ندارد شايد دموكراسي يك واژه ناشناخته باشد .شايد شعار "يه تخم مرغ دويست تومن /چندتا بسيجي صد تومن" يا "پول نفت ما چي شد / خرج لبنان و غزه شد"تاثير بيشتري از بيان درد او را داشته باشد. شايد يك مستاجر جنوب شهر دردش عدم ارائه مسكن باشدو شعار "مسكن مهر ايران / ساخته براي لبنان"همان چيزي است كه شبانه روز به آن فكر ميكند تا خواندن سرود يار دبستاني من.اين ها چشم اندازي هست براي ماكه در پشت رايانه صحبت مي كنيم. شايد تاثير پلاكارد مردم بوشهر در سخنراني احمدي نژاد كه:ما گرسنه ايم "از چندين "مرگ بر ديكتاتور" ويا شعار اصلاحات سياسي تاثير گذار تر باشد.در كل ما در ايران با قشر عظيمي از افراد زير خط فقر واقعي قرار داريم و نمشود آنها را با شعار هاي سياسي كه معاني اختصاصي دارند همراه كرد كه در فرداي اعتراضات حاكميت با پرداخت وجهي پوپوليستي تمام رشته هاي ما را پنبه كند.
سلام نظرتان بسیار خوب و سازنده است . من هم پیشنهادی دارم لطفا بررسی کنید
پاسخحذفwww.golestann.blogspot.com
به امید پیروزی